در زندگی زخم هاییـ  ســــت

کــه روح را آهســــته در انـــــــــــزوا می خــورد

و می تراشــــد این درد ها را نمیشود

به کسی اظهـــــــــــــــار کرد

چون عموما عادتـــــ دارند که

این درد های باور نکردنــــــــی را

جزو اتفاقـــــــــــات و پیش آمد های

نادر و عجیـــــــب بشمارنــــــــــــد

و اگر کسی بگوید یا بنویســـد ،

مردم بر سیِِـــــــل عقاید جاری و عقاید خودشان

سعی می کنند آنرا با لبخنـــــــــد شکاکــــــــــ و

تمسخــــــــــــر آمیـــــــــز تلقی بکنند  زیرا

بشر هنوز چاره و دوائی پیــــــــــدا نکرده

و تنها داروی آن فراموشی توسط

شـــــــــراب و خواب مصــــــــــنوعی

بویسله افیـــــــــــون است ـولی

افســـــــــــــــــوس که تاثیز این گونه دارو ها

موقــــــــــــــــــــت است

و بجای تســـــــــــــــکین

پس از مدتـــــــــــــــــــــــــــی

بر شــــــــــــــــــــــــدت درد میافزایـــــــــــــــــــد

.

.

.

پ.ن: کجا نا مهـــربان بودم... بار سفر ـبسـ تی

پ.ن:وقت ایی که باید می بودی نبـــــودی..  به هیچ دردی نمیخوری  نقاب دوســتی را از چهره ات بردار آزاد باش

پ.ن: دل من تنهــــای تنهاس تو ندیدی گریــه هام .

 

پ.ن: همه چیـ ســـــــــــــــرد___ سرد همه چیـ تلخــ ــــ تلخ ..

 

سرخوشانــــ ـه می خنـــــــــــــــــــدم...

شوخـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ـی می کنم ..

سَر به سَرتـ می گذارم ..

و تو نمـــــــــــــیدانی..

چقدر سخــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــت اســ ــت..

احساس خفگـــــــــی کردن ٬ پشــ ـت این نقــــــــــــــابِ لعنتــ ـی..

 

خســــــــــــتـــه شــدهـ از بس به آدمایــی که میخوانـ جای اون رو تو قلبــــــــــش بگیرن

 گفتهـ : ببخشـــید اینجـــــــــــــــا جای دوستــــــــــــــــمه ..

الان برمیگـــــــــرده ..

اونــــــــــــــــم که هی ول میکنه میگیـــــــــــــــــــره ..

و

من ماندم  ما بیــــــــــــــن ..

و 

مردمانی که میـــــپره یه جاهاییشــــــــــــــــــــــــــــــــون  از هــــــــــــــــــــوش زیاد ..

 

ادامه نوشته

دلگیر شبی هستم که یک احساسِ سیاه ..

 

و قلب مــ ـن به تلخی فریاد وجودم را در تیرگیِ هَستی میخورد

نوازش دَستان تو..٬

کاش میشد آرام گرفت ٬لبخند زد و گــ ـذشتـ..

کاش میشد نـ ـدید..

اما من متهمم به سکــ ـوت .. به نفرت بار ترین لبخند ها..

خنده های او ذهنم را آرام و بی صدا میتراشید ...

...و صدایی کنار تلخی نگا هم تکرار میکرد

زمان برای هیچ انسانی صــ ـبر نمیکند..

از اون لحظه ها زمان زیادی گذشــ ـته اما دردش هنو ز تازست ..

با من بیا٬

اینجا باران میبــ ـارد و شب بوُ احســ ـاس تو را میدهد ..

اینجا دریاســ ـت بی آنکه طوفان شوی.. اشــ ـک بریزی .. فریاد بزنی

اینجا با ابدیـ ـت می توان نفــ ـس کشیـد ٬

 نترس اینبار به چشمانم اعتماد کن

با من بیا ..

اینجا دروغ معنا نداد..

--------------------------------------------------------------------------- 

پ.ن:  هیـ ی ی ی ی ی... از ته دل ..

پ.ن: هو ای  تو .. اینجا من .. بی تو .. تو کجا بیا ا ا ا ا ا

شاید مهم نیست اینجا چقدر سرد است ..

 آن چیز هایی که می گوییم یا نمی گوییم چندان مهم نیست..

بی شک هیچ چیز  کاملا دروغ نیست..

ما پاسبان_ ساعاتی هستیم که میگذرند ..

فقط زندگی ست که آزار دهنده است ..

سعی کنیم که گوشه ی لباسمان هم با آن برخورد نکند...

 بلند نشوید .. چون بلند شدن یک حرکت است ..

 و  هر حرکتی رویایی را محو میکند ..

  در این لحظه رویا نمیبینم..

سخن  گفتن از گذشته باید خوشایند باشد ..

چون بیهوده است و دل تنگ کننده ..

 

و من ..

همین نزدیکی ها هستم  ..

قرص  هایی تجویز میکنند که آرامش را به من می بخشند..

خنده دار است نه ..

آن ها چه میدانند  آرامش_ من با تو دفن شد..

 چه می دانند حال_ خراب چیست  ..

بغض های هضم نشده..

 اشک های سرازیر شده در پی_ خنده های دروغین ..

فریاد های  مانده در گلو ...

 چه می دانند بی خوابی چیست ..

ترس... دلهره .. درد ..

آن ها هیچ نمیدانند ..

 پشت_ میزی نشسته با خنده آرامش تجویز میکنند...

 نه .. تلقین میکنند..

 

و تو  ..

از مرگ بگو از نهایت_ همه چیز .

تا دلیلی برای به یاد آوردن پیدا کنم ..

یک روش_ ریاکارانه برای فراموش کردن ..

بیا قدم بزنیم ..

---------------------------------------------------------------------------------------------

پ.ن: واسه دل داری خودم ..میرسیدم خوبی .. میگفتی آره .. ولی چشمات .. منم خوبم  چشمامو نگا ...

پ.ن: مخاطب_ خاص:   به مرز_ جنون رسانده ای مرا ...

پ.ن:

×لالا لالایی لالا لاالا یی لالایی..

 ببار ای نم نم_ باران ..

زمین_ خشک را تر کن ..

دلم تنگ_.. دلم تنگ_..

لالایی کن مرغک_ من دنیا فسانه س ..

 

×زندگی_ ما زندگییه جالبیه..

 بین_ یه تراژدی_ محض و یه کمدی_ ناب ..

دائم داره پیچ و تاب میخوره..

 یعنی یه جور غم انگیز_ خنده دار..

 یا خنده دار_ غم انگیز..

  چیزی ام نیس وسطش و پر کنه..  

    کافه پیانو .

                  

×چه فرقی دارد ..

 قرار به مردن که باشد ..

 چه فرقی میکند  روز ها ادم را بکشند..

 یا چهل قرص_ ممتد..

 هر روز مرگ را تکرار میکنم..

 

×بوی سکوت قبرستان آزار دهنده است 

 شب همچنان نگاه های خمارشان را از هم می زداید

 و طعم مرگ همچنان طراوت  ِ گلی سرخ است

 که بر زمین آکنده است.

 

×من می میرم ..

 و رقص اندامم درجا زدن های ابدی را روی تنها ترین نقطه از جهان..

به آغاز متعفن ترین پایان ها تبدیل می کند..

 به آغاز متعفن ترین بدرود ها..

  آه که همیشه خاک تابوت را لمس میکند ..

 و هوا آفتاب را..

 

×دار و ندار من..

 هیچ بود ، یک هیچ مطلق..

 و حسی که بر روی قلبم همیشه سنگینی می کرد

. تو درد مشترکی.

 فریاد می زنم ات ،

. ولی من..

 من درد مشترک ام

مرا فریاد کن ...  

____________________________________________

 پ.ن: آفتابه شدن هم حدی دارد..

پ.ن: آآآآآآخ کمرم شکسـت...

پ.ن: همش از روی عادت بودد .. واقعا ..